Over leven
De handdoek in de ring gooien is een makkie. Je hebt er niet eens een goede werparm voor nodig. Beetje mikken en op tijd loslaten. Dat is alles.
Beslissen om te door te gaan dan wel te stoppen met palliatieve chemokuren heeft dan ook geen enkel verband met de handdoek in de ring gooien. Het is een beslissing op leven en dood. Je eigen leven en dood. Dat is moeilijk. Zwaar. Angstig. Kiezen voor kwaliteit van leven, ook als dat betekent dat je sneller dood gaat. Kiezen voor kwantiteit van leven, ook als dat betekent dat je je doodziek voelt.
‘Ik wil niet dood zijn voordat ik echt gestorven ben.’ Het zijn deze woorden die het keerpunt markeerden. De wurggreep van de panische doodsangst, die elke kwaliteit uit mijn leven perste. Angst die meer schade aanrichtte dan de chemokuren. Doodsangst belette mij te leven voor mijn dood. Om te leven moest ik die doodsangst overwinnen. Ik had geen idee hoe ik die strijd moest gaan voeren. Wel bleek ik over enige wapenkennis te beschikken: vechtlust, energie en een flinke dosis optimistisch geloof in mijn overwinningskansen. Dat waren precies de wapens die door de cytostatica onschadelijk werden gemaakt. Chemobehandelingen vermoordden mijn gezonde sneldelende cellen, mijn optimisme, mijn energie en mijn strijdlust. Niet mijn kanker.
Ik ben gestopt met de behandelingen. Daarmee heb ik niet de handdoek in de ring gegooid. Daarmee ben ik gestopt met een hopeloos gevecht. Daarmee ben ik een hoopgevend gevecht begonnen. Ik vecht niet tegen mijn dood. Ik vecht voor mijn leven.
Met succes! Mijn doodsangst heb ik de nek omgedraaid. De kwaliteit van mijn leven is hoog. Ik schrijf. Ik maak avonturen mee, die al mijn verwachtingen overtreffen. Ik heb een boek: Stervensdruk. Ik heb columns. Ik heb een website.
Een website waar je nauwelijks medische informatie zult vinden. De strijd tegen doodsangst, de overwinning, nieuw leven: deze website biedt een impressie in woorden en beelden. Een website waar je rond kunt zwerven. Voor indrukken, voor antwoorden op vragen, voor informatie. Volg je eigen weg maar.
Dat heb ik ook gedaan; mijn eigen weg gevolgd. Dat ik mijn prognoses ruimschoots heb overleefd zie ik als puur geluk. Dit kwantitatieve gegeven komt de kwaliteit van mijn leven dan weer ten goede: geluk.
Suzanna van de Hunnen (1962 - 2013)